Even namen de mainstream nieuwsbronnen elkaars berichten over afgelopen week. ‘Vrouwenkwaaltjes’ blijken de maatschappij namelijk miljarden te kosten. De belangrijkste conclusies: het gaat bijna elke vrouw aan, het taboe is groot, de impact op de levenskwaliteit is ingrijpend en de medische en maatschappelijke kosten zijn skyhigh.
vrouwenkwaaltjes krijgen plotselinge aandacht
Artsen pleiten daardoor voor een landelijk plan van aanpak. Het gaat dan vooral over door medisch onderzoek ‘aantoonbare’, vaak gynaecologische klachten als endometriose, PCOS, hormonale cyclus stoornissen, bekkenbodem klachten, incontinentie en menstruatiepijn.
weten we eigenlijk wel wat we zijn?
Te lang is een mens gezien als een plaatje in een biologieboek. En met een beetje geluk zie je daar een vage piemel of vagina bij getekend, maar verder is alles hetzelfde. De medische wetenschap ging en gaat nog steeds uit van een ‘neutraal’ lichaam.
Maar werkelijk helemaal niks in een vrouwenlichaam is neutraal. Al helemaal niet als vrouwen de leeftijd van een jaar of 45 bereiken en in de (pre-) menopauze terechtkomen. Ik vrees dat de klachten die dáárbij horen straks als laatste aan de beurt zijn.
Overgangsklachten zijn vaak een soort ‘van alles en niks’ verzameling klachten. Minder aantoonbaar. Minder behandelbaar. Behalve met slaapmedicatie, antidepressiva of de goedbedoelde zin ‘je moet er even doorheen’. (Spoiler: dat is niet waar..!!)
overgangsklachten
Als een naderende donkere lucht die vooraf gaat aan een zware bui hangt ‘ie daar te hangen, die ‘overgang’. Sluimerend, dreigend en heftig. De impact is immens. Op je lijf en mind. Dat als eerste. Maar ook op de relatie met je partner. Op de relatie met je werk, collega’s en leidinggevende. Op de relatie met je kinderen en dierbaren. En niet in de laatste plaats de relatie met jezelf.
De realiteit is dat het niet zo hoeft. Gewoon niet! De kennis is er. De oplossingen zijn er. Het ligt zelfs redelijk simpel.
Het kost wel een beetje tijd, aandacht en inzicht. De juiste kennis. De juiste professional die je ondersteunt. De juiste middelen. En ik gebruik opzettelijk drie keer ‘juist’. Want de hiervoor genoemden zijn vaak ‘helemaal-niet-zo-juist’. Soms zelfs niet helemaal pluis.
Daar komt nog bij dat elke vrouw net even anders is en dat ook als het plaatje in het biologieboek een vagina heeft dat niet betekent dat het daarmee duidelijk is. Elke vrouw is ‘uniek hetzelfde’. Met de nadruk op uniek. Dus ook als het gaat om lichamelijke reacties.
wat kun je zelf doen
Ben je vrouw en wil je meer weten of heb je hulp nodig?
Lees dan mijn boek ‘leef je leven in balans’. Neem contact op. Of beter nog: doe het allebei.
Ben je werkgever en denk je ‘hier heb ik iets aan’ voor mijn vrouwelijke medewerkers?
Plan samen met mij een lezing over dit onderwerp! naar de pagina